Eenmaal in Chintsa kwam ik Chloe, die ik heel kort in East Londen had gesproken, weer tegen. Samen met haar ben ik langs de lagoon naar het strand gelopen. Ook dit bleek een super mooi strand te wezen en dit keer met erg veel schelpen. In de avond hadden we een mega onweersstorm. Aangezien we tussen bergen zaten en het onweer recht boven ons was, was het extreem luid. De bliksem was ingeslagen en dat betekende voor de rest van de avond geen stroom. Dus gezellig met kaarslicht kaartspelletjes gespeeld. Het heeft minstens 4 uur achter elkaar geonweerd!
De volgende ochtend ben ik samen met Chloe over het strand naar de winkel gelopen (dit was nou eenmaal de kortste weg). Dus ook weer met onze volle tassen weer terug over het strand. Daarna werden we naar een naastgelegen school gebracht, waar we een concert kregen van de meisjes en jongens die daar naar school gaan. Hoewel het erg leuk was om te zien, was de verveling van de kinderen zelf van het gezicht af te lezen (ze organiseren dit concert elke week). Wel genoten van de muzikaliteit van de kinderen!
Op vrijdag was het alweer verhuisdag. Van Chintsa verhuisde ik voor een paar dagen naar Coffee Bay. De Bazbuz chauffeur vertelde me dat het zo’n 2 1/2 uur rijden was naar Mthatha, vanwaar mijn shuttle naar Coffee Bay zou gaan. Die shuttle zou er nog weer eens anderhalf uur over doen. En dat was geen anderhalf uur perfecte weg.. Het gebied wordt ook wel de ‘ wild coast’ genoemd en het was met recht een wilde rit. Over wegen met meer gaten dan wegdek en over zandwegen terwijl de koeien, schapen en geiten van geen wijken weten wanneer ze op de weg lopen. Hier beleefde ik voor het eerst het echte Afrika!
De shuttle dropte me onderaan een heuvel aangezien ik niet in het hostel, maar in de traditionele hut zou verblijven van Silas, die ik eerder in Wilderness en Sedgefield had ontmoet. Aangezien het zijn verjaardag was, kwam ik midden in een feestje terecht. Ik kreeg een rondleiding en kon mijn bed kiezen. Die bleek prima te zijn. De douche was echter een waterzak (20 liter) die opgewarmd wordt door de zon (volgens de mannen kun je daar gemakkelijk 2x van douchen zelfs als je, je haar moet wassen..) en de wc bleek een gat in de grond met een hutje erboven. Er was geen stromend water, maar wel regenwater. Er was geen elektriciteit, maar wel gelukkig wel gas voor de koelkast en om op te koken. Het was dus echt back to the basics..
Vervolgens werd ik midden in het feestje gedropt en zat ik tussen de stomdronken mensen, mensen die alleen Xhosa spraken en een aantal mensen die wel engels konden spreken en daar ook nog toe in staat waren. Gelukkig kwam Jonas even later ook (die was me aan het opwachten bij het hostel..) en was ik niet de enige meer die geen Xhosa verstond. Samen met Silas en Jonas uit eten geweest en daarna naar de ‘kroeg’ geweest. Dit was een bottle store die een week eerder een extra ruimte had geopend met 3 tafels en een televisie erin. Erg sfeervol zoals je wel zult begrijpen.
In de Xhosa cultuur is het heel normaal om alles te delen en zo gingen de drankjes over en weer over de tafel en als je alleen je eigen drinken wilde drinken, kon je maar beter zorgen dat je, je drinken vasthoudt (en zelfs dan wordt er nog gevraagd of ze een slokje mogen). Samen met Jonas en een niet-engels-sprekende-‘beveiliger’ enigszins op tijd terug gelopen naar de hut en daar waren Andy en Brandy ook net aangekomen. Nog even gekletst en toen naar bed gegaan.
De volgende ochtend sliep ik uit en toen ik eenmaal m’n bed uit was, was Silas al naar een begrafenis (die hier de hele dag duurt en natuurlijk eindigt met een groot feest met veel drank). Jonas ging die dag ook weg en Andy & Brandy hadden al plannen, dus besloot ik te verhuizen naar een echt hostel met meer mensen om me heen. Hoewel ik back to the basics prima aankon, was het gebrek aan mensen erg jammer! Ingecheckt in een erg mooi hostel, vlakbij het strand, met heel gezellige mensen en erg lekker eten.
Op zondag ben ik samen met Dorle, Graziana, Micheal, Philip, Rachel en Jess en twee gidsen gaan hiken naar een grot met vleermuizen, een natuurlijke jacuzzi en twee plekken om van een kliff af te springen. Hoewel over het algemeen de hike niet erg moeilijk was, waren er een aantal erg enge momenten! Aan twee kanten afgrond, erg steil omhoog en omlaag terwijl de ondergrond bestaat uit losse steentjes waardoor je dus geen grip hebt en hoogwater waardoor we erg moesten opschieten aangezien we anders de komende uren vast zouden zitten. Verder was het een erg gezellige dag en een leuk uitstapje.
De dag erna ben ik ziek (nog nooit zo verkouden geweest) en doe ik de hele dag niets anders dan slapen en relaxen. Pas ’s avonds voegde ik me weer bij de groep en heb ik lekker gegeten en bij het vuur gezeten om naar de drums te kijken. Op dinsdag is het weer verhuisdag en op deze dag vertrekken ook Dorle en Graziana met wie ik een heel gezellige tijd heb gehad in Coffee Bay. De shuttle vertrok om 11 uur in de ochtend weer terug over de wegen met meer gaten dan wegdek, zandwegen en tussen gevaarlijk overstekende dieren. Na lang wachten vertrok ook de Bazbus en niet zoals we verwachten weer over een goede weg, nee ook dit keer tussen de snelwegen door over wegen met gaten, zandwegen en tussen de kuddes dieren door. Daarna nog weer overgestapt op de volgende shuttle die me in twee uur tijd van Kokstadt naar het zuidelijke deel van de Drakensbergen bracht. Een 9 uur durende reis, zo’n 400 kilometer later en 35 euro lichter (voor de shuttle) kom ik pas om 8 uur ’s avonds in het donker aan.
Deze morgen zie ik pas hoe mooi deze plek is! Ik zit tussen de bergen en de hiking trails starten ook vanaf hier. Dat wordt vandaag een flinke wandeling, het zwembad in en kijken of er een supermarkt in de buurt is.