Het is alweer onze laatste dag in Osaka en daarmee ook de laatste dag van onze reis. Aan al het goede komt een einde en zo ook nu. We beleven een op en top Japanse dag en dus een goede afsluiter.
We beginnen onze dag bij het kasteel van Osaka, waar vanwege de kroning van de nieuwe keizer, van alles te doen is. Het is er echt mega druk en er lijken voornamelijk Japanse toeristen te zijn. Er is muziek, er zijn voorstellingen, eetkramen en nog een aantal andere dingen. Nadja gaat in de ellenlange rij staan en heeft geluk dat ze een kaartje van iemand krijgt en het grootste deel van de rij over kan slaan om het museum in het kasteel te bezoeken. Ik bekijk buiten alles wat er te doen is, maak wat foto’s en ga heerlijk op een muurtje zitten kijken naar alles wat er om mij heen gebeurt.
Een laatste noodle-salade uit de supermarkt later gaan we onderweg naar Den Den Town. De wijk die bekend staat om de arcade games en de enorme speelhallen. We stappen per ongeluk de metro uit heel dicht in de buurt van de Eiffeltoren van Osaka, de Tsutenkaku toren, en nemen meteen even een kijkje. We maken een foto en maken vervolgens rechtsomkeert naar de wijk waar we naartoe willen. We lopen rond in een wijk dat bestaat uit speelhallen met vijf verdiepingen, winkels met stripboeken en zelfs winkels waar je enkel en alleen capsules met speelgoed uit een automaat kunt halen. We kijken onze ogen uit en wagen zelf ook een gokje in een speelhal. Ik grijp op een Toad, een Mariokart paddestoel, en bijna, echt bijna heb ik ‘m te pakken. Wat me overigens goed uitkomt, want anders had de vangst uiteraard mee naar huis genomen en de knuffel was zo groot dat die mijn volledige backpack in beslag zou nemen.
We lopen nog even naar het authentieke straatje van Osaka, waar we het ouderwetse Japan nog zouden moeten kunnen beleven. De straat had mooie straatnaambordjes. Daar hield het op.
Snel terug, want we hebben een uur mariokarten geboekt en daar moeten we natuurlijk wel op tijd voor zijn. We zetten een hoed op ons hoofd en stappen na een heel uitgebreide uitleg, waarvan ik alles binnen twee seconden weer vergeten ben, in een kart. Achter onze gids aan rijden we een testrondje om daarna onderweg te gaan naar het kasteel van Osaka. We gaan over de openbare weg en rijden tussen alle grote auto’s in. Waar we eerst nog even moeten wennen en wat langzamer gaan, zo’n 30 km per uur, gaan we al snel veel harder. En hoe harder we gaan, hoe harder het waait. Ik houd ondertussen m’n hoed vast en toch waait deze nog weg! Ik toeter een keer naar de gids en die besluit de hoed te laten liggen. Oeps. Zonder hoed rijdt het wel veel gemakkelijker en als we eenmaal een tunnel in gaan en wij wel 70 km per uur rijden, ben ik toch enigszins blij dat ik het ding al eerder ben kwijtgeraakt. Kan ik tenminste twee handen aan het stuur houden.
We maken een foto bij het kasteel en gaan terug naar waar we begonnen. We scheuren dit keer een stuk harder over de weg. Super leuk! Na een uur zijn we er wel klaar mee en zijn we beide blij dat we terug zijn.
Nog één keer uit eten en na een lange zoektocht eten we italiaans. Ik bestel een pasta met paddestoelen. Eenmaal geserveerd blijken er ter ganering visjes op te zitten. Ik stuur voor het eerst in mijn leven eten terug en met mijn nieuwe portie ben ik erg blij. Veel te laat komen we terug bij ons hostel waar we nog van alles moeten doen. Het wordt een korte nacht.