´No cash or toilet paper kept on the premises at night´: in Darwin voelen winkeleigenaren zich genoodzaakt briefjes op de deur te hangen, omdat ze bang zijn overvallen te worden voor toiletpapier. De corona madness zorgt voor wereldwijde paniek. Hier in Australië is het niet anders. Ook hier wordt gehamsterd en ondertussen mogen mensen van buiten Australië alleen het land nog maar in, als ze twee weken in zelfquarantaine gaan.
Ik merk dat vooral de laatste dagen de paniek erger wordt. Maar ik moet ook eerlijk bekennen: de dagen daarvoor had ik geen internet en kreeg ik behalve wat mijn reisgenoten mij vertelde, weinig mee van de coronastress. Ondertussen lijkt dat een ideaalbeeld te zijn: geen internet en geen corona.
Vanaf het begin van de corona paniek ben ik van plan geweest om mij vast te houden aan mijn reisplannen. Ik mag zowel Singapore en Thailand nog zonder problemen in reizen en in deze landen is het probleem niet zo groot als op dit moment in Europa. Maar gisteren begon toch te twijfel toe te slaan. Niet omdat ik zo bang ben voor het virus, maar vooral omdat ik bang ben dat het reizen mij onmogelijk wordt gemaakt.
Op dit moment worden in Vietnam al geen toeristen meer met de bus meegenomen uit angst voor het virus. Ik wil niet dat dit mij overkomt terwijl ik ergens op een eiland van Thailand zit, waar ik niet vanaf kan komen. Dusb ik nog wat langer in Australië. Hier is de situatie niet onoverzichtelijk, ik spreek de taal en ik kan me er met gemak nog een tijd vermaken.
Ik ga richting de westkust en hoop daar de tijd van mijn leven te hebben. Kamperen, wilde dieren, wandelen, zwemmen, watervallen, warmte, kampvuren, lange afstanden rijden en nog veel meer. En dit alles zonder internet. En dus ook geen corona. Ik kijk ernaar uit!
Update 8 uur later
Zo heb je een reis geboekt, zo moet je het acht uur later alweer afzeggen. Men verwacht dat over een tijdje er geen tot weinig internationale vluchten meer zullen zijn. En aangezien ik mij niet echt op wandelafstand bevind, heb ik besloten toch terug te keren naar Nederland. Daar zal ik afwachten hoe de situatie zich ontwikkeld voor ik weer op reis ga. Ik neem met pijn in mijn hart afscheid van dit prachtige land en van mijn ongelofelijke reis. Maar eerst nog een paar dagen overbruggen. De vlucht op de 22e was namelijk een stuk goedkoper. En uiteindelijk ben en blijf ik een Nederlander.