Een lange, erg lange vlucht later ben ik in Zuid-Amerika! Mijn eerste indruk: chaos. Heel veel chaos. Het is al donker, dus ik kan maar weinig zien. Wat ik wel zie en wat ik begrijp van mijn taxichauffeur die vrij slecht engels spreekt is dat het verkeer ‘dramatic’ is. De wegen lijken vloeibaar te zijn. Op een tweebaansweg passen ook gerust vier auto’s naast elkaar. Als je links moet en rechts voorsorteert dan is dat ook oké en op het laatste moment je stuur omgooien om toch in de snellere baan te kunnen is hier geaccepteerd. Wel onder protest en luid getoeter. Om het vervolgens zelf ook te doen.
Na een heftige rit kom ik finaal gesloopt eindelijk bij mijn hostel. Ik douche nog even snel en ga direct slapen.
Mijn eerste dag in Peru besteed ik in een park dat bekend staat om de zwerfkatten en waar een soort van festival bezig is (alhoewel ik niet heb kunnen ontdekken wat ze precies aan het doen waren). In de middag ga ik naar het strand. Geen zand- of kiezelstrand, maar een hunebedformaatstenenstrand. Tof natuurlijk. Want waar heb je dat nou..?
Morgen vlieg ik verder naar Cuzco waar ik de komende twee weken Spaans zal leren.
Nog een Peruaans Torentje gebouwd van de hunebedden?
Mooie woorden poekie, ik geniet vooral van vloeibare wegen. Schrijfze! Dikke knuf