Peru

Mañana, mañana

Na Machu Picchu neem ik  niet  direct een  trein terug. ‘Mañana, mañana’: voor die  instelling  was ik bang  bovenop de berg. Dus ik besloot  een  nacht langer te  blijven.

Ondertussen heb ik  het  hele   dorp  al  wel  58239x bekeken en ben ik  de  prijzen in het  toeristenstadje wel een  beetje beu. Drieëneenhalf uur later sta ik weer met beide benen in Cuzco. Daar spendeer ik  nog een  dag aan het regelen van de  laatste dingen en koop ik wat ik nog nodig heb  voor  het vervolg  van  m’n reis.

Samen  met  Ingrid  drink  ik   nog een  kop  koffie  voor ik  wacht tot  de  taxi mij naar de  bushalte  brengt. Net  voor  vertrek kan ik mijn paspoort nergens vinden.  Ik trek  al mijn tassen overhoop,  maar geen paspoort   te  bekennen. Mijn hart  zit  ondertussen in  mijn   keel, maar toch met  een enigszins gezond  verstand loop ik naar de balie van mijn hostel en vraag of ze  toevallig mijn paspoort hebben gevonden. EN JAWEL.  Daar lag ie! Ze waren ‘m vergeten terug te geven nadat ze een kopie  maakte en ik was zo moe dat Ik dacht dat ik ’t al had weggelegd. In mijn  hele  leven ben ik nog  nooit zo gelukkig   iets  weer  terug te indien.

In de  nachtbus naar  Puno  vind ik een  mooi plaatsje op  de benedenverdieping van de bus, ik gooi mij stoel  achteruit en mijn  benen  omhoog.  Helaas slaap ik weinig  ’n kom  ik  heel  misselijk de bus uit.

De tour die ik  al had geboekt,  besluit ik niet te doen (hoe  onnederlands,  hoe   onmarijkes). Drie uur op  een boot heen en  drie uur op een boot terug naar een klein  eilandje in het grote  meer,   zie  ik  niet echt  zitten. In  plaats daarvan   loop ik  zel naar de  rand  van  het   meer (via  een heel  leuke lokale  groentenmarkt). Een  aantal  touroperators,  veel  mensen en enkele open  souvenirswinkeltjes geven het bijzondere   uitzicht een fijne sfeer. Ik blijf  er een hele tijd zitten  om  vervolgens de rest van het stadje  te gaan bezichtigen.

Plaza de Armas  is  in  vrijwel  elk Peruaans dorp  een mooi plein met gezellige cafeetjes  enz   eromheen. Hier niet echt. Ik ga de kerk  bekijken, welke  veel  simpeler is dan  ik tot nu toe  heb gezien. Daarna  neem    ik naast een andere vrouw   plaats op een bankje  op het  plein om  mijn boek  verder   te  lezen. Jammer genoeg  vonden  twee   oude mannen  met een ijsje in de hand dat, ze best nog tussen ons  in pasten. Geloof me. Dat  bankje was zelfs  met drie mensen  al krap geweest. Ik   zou graag zeggen dat  ik me  niet zomaar   weg laat  jagen  en ik  denk dat  ik nog  vijf  minute braaf heb doorstaan,  maar  nee  dit was  echt   te erg  in mijn  persoonlijke  ruimte.

Nog even wat  eten en ik ga terug naar   mijn  1pers  kamer (!) en de rest  van de   middag  lees  ik  m’n  boek,  beantwoord  ik   appjes en kijk ik netflix.  Met andere woorden:  best een   chille  dag.

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.