Na Machu Picchu neem ik niet direct een trein terug. ‘Mañana, mañana’: voor die instelling was ik bang bovenop de berg. Dus ik besloot een nacht langer te blijven.
Ondertussen heb ik het hele dorp al wel 58239x bekeken en ben ik de prijzen in het toeristenstadje wel een beetje beu. Drieëneenhalf uur later sta ik weer met beide benen in Cuzco. Daar spendeer ik nog een dag aan het regelen van de laatste dingen en koop ik wat ik nog nodig heb voor het vervolg van m’n reis.
Samen met Ingrid drink ik nog een kop koffie voor ik wacht tot de taxi mij naar de bushalte brengt. Net voor vertrek kan ik mijn paspoort nergens vinden. Ik trek al mijn tassen overhoop, maar geen paspoort te bekennen. Mijn hart zit ondertussen in mijn keel, maar toch met een enigszins gezond verstand loop ik naar de balie van mijn hostel en vraag of ze toevallig mijn paspoort hebben gevonden. EN JAWEL. Daar lag ie! Ze waren ‘m vergeten terug te geven nadat ze een kopie maakte en ik was zo moe dat Ik dacht dat ik ’t al had weggelegd. In mijn hele leven ben ik nog nooit zo gelukkig iets weer terug te indien.
In de nachtbus naar Puno vind ik een mooi plaatsje op de benedenverdieping van de bus, ik gooi mij stoel achteruit en mijn benen omhoog. Helaas slaap ik weinig ’n kom ik heel misselijk de bus uit.
De tour die ik al had geboekt, besluit ik niet te doen (hoe onnederlands, hoe onmarijkes). Drie uur op een boot heen en drie uur op een boot terug naar een klein eilandje in het grote meer, zie ik niet echt zitten. In plaats daarvan loop ik zel naar de rand van het meer (via een heel leuke lokale groentenmarkt). Een aantal touroperators, veel mensen en enkele open souvenirswinkeltjes geven het bijzondere uitzicht een fijne sfeer. Ik blijf er een hele tijd zitten om vervolgens de rest van het stadje te gaan bezichtigen.
Plaza de Armas is in vrijwel elk Peruaans dorp een mooi plein met gezellige cafeetjes enz eromheen. Hier niet echt. Ik ga de kerk bekijken, welke veel simpeler is dan ik tot nu toe heb gezien. Daarna neem ik naast een andere vrouw plaats op een bankje op het plein om mijn boek verder te lezen. Jammer genoeg vonden twee oude mannen met een ijsje in de hand dat, ze best nog tussen ons in pasten. Geloof me. Dat bankje was zelfs met drie mensen al krap geweest. Ik zou graag zeggen dat ik me niet zomaar weg laat jagen en ik denk dat ik nog vijf minute braaf heb doorstaan, maar nee dit was echt te erg in mijn persoonlijke ruimte.
Nog even wat eten en ik ga terug naar mijn 1pers kamer (!) en de rest van de middag lees ik m’n boek, beantwoord ik appjes en kijk ik netflix. Met andere woorden: best een chille dag.