Weer een nachtbus later staan Steffan en ik weer met beide benen op de grond van La Paz. Mijn bed staat al voor me klaar en ik kan meteen weer gaan slapen. Heerlijk, daar ben ik wel aan toe. Bij het ontbijt zie ik Steffan en Andrea weer. Zij heeft gewacht met vertrekken uit La Paz om nog een dag gezellig met z’n allen door te kunnen brengen. Het regent en winkelen is het beste plan voor de dag. We scoren enkele souvenirs, lopen het hostel constant in en uit, spelen spelletjes en doen eigenlijk de hele dag vrij weinig.
De volgende ochtend gaat Andrea richting Sucre en zowel Steffan als ik richting Copacabana. In het kleine stadje is Sandra op ons aan het wachten! Ook Sandra ken ik van de taalschool. We gaan naar de kathedraal, zien de auto’s gezegend worden (die priester wordt er schatrijk van) en lunchen bij een goedkoop tentje. Sandra vertrekt aan het eind van de dag en dat betekent voor mij een hele avond lekker relaxed boek lezen. Dat is ook wel nodig na zo’n heftige en drukke week.
Mijn weg vervolgt zich naar Peru naar Arequipa. Daarvoor moet ik ongeveer 13, 5 uur in de bus zitten. Niet dat het zo lang rijden is, maar om in de juiste bus terecht te komen, reis ik eerst twee uur lang de verkeerde kant uit. Dan stap ik over in de juiste bus en kan ik eindelijk slapen. Vanochtend kwam ik erg vroeg aan in Arequipa, maar mocht helaas nog niet inchecken en heb dus nog geen bed waar ik in verder kan slapen.
Ik besluit niet te wachten tot het eindelijk zover is, maar loop Arequipa in en aanschouw de stad zonder toeristen. Het ontbijt op een balkon bij Plaza de Armas valt dan ook helemaal niet tegen als je bedenkt wat voor een uitzicht ik heb.